به نقل از «فرارو»

کولیت زخمی روده (زخم روده بزرگ): درمان با دارو و جراحی

تاریخ انتشار: ۲ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۵۲۲۵۳۵

آگهی؛ کولیت زخمی یا کولیت اولسراتیو (Ulcerative colitis) یکی از دو گونه‌ی اصلی بیماری التهابی روده بزرگ (IBD) است، بیماری کرون (Crohn’s disease) گونه‌ی دوم است. پوشش داخلی روده بزرگ در بیماری کولیت زخمی، ملتهب و متورم می‌شود و در نتیجه زخم ایجاد می‌شود. ناحیه‌های درگیر گاهی خونریزی می‌کنند و در نتیجه مخاطی تولید می‌شود که هنگام دفع از بدن خارج می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اکثر بیماران در بازه سنی 15 ـ 25 سال یا در سنین بالاتر، یعنی بین 55 ـ 65 سال دچار کولیت زخمی روده بزرگ می‌شوند. هرچند احتمال ابتلا به زخم روده بزرگ در هر سنی وجود دارد. علائم برخی بیماران از یک الگوی "عود کننده و بهبود یابنده" تبعیت می‌کند؛ به عبارت دیگر، علائم گاهی به مدت چند ماه یا حتی چند سال از بین می‌رود و سپس دوباره عود می‌کند. بسیاری از بیماران حمله‌ی بیماری را حداقل سالی یک بار تجربه می‌کنند.

زندگی کردن با کولیت زخمی روده بزرگ

به گفته مرکز توانبخشی و طب فیزیکی دکتر فرخانی کولیت زخمی روده بزرگ عارضه‌ای مادام‌العمر با عوارض جسمی و روحی است. حملات بیماری غیرقابل پیش‌بینی است و می‌تواند زندگی اجتماعی، شغلی یا تحصیلی بیمار را کاملاً تحت‌الشعاع قرار دهد. بااین حال بسیاری از بیماران مبتلا به این عارضه موفق می‌شوند با آن کنار بیایند و از یک زندگی پربار لذت ببرند.

طبیعی است که چالش‌های زندگی با بیماری کولیت زخمی شما را بارها دچار نگرانی و استرس کند. اما استرس و اضطراب می‌تواند محرک شروع حملات باشد، بنابراین سعی کنید تکنیک‌هایی را برای آرام کردن خودتان یاد بگیرید.

ورزش منظم به برطرف شدن خستگی کمک می‌کند، وضعیت سلامت عمومی را بهبود می‌دهد و استخوان‌ها را تقویت می‌کند. تقویت استخوان‌ها بسیار مهم است، چون بعضی داروهای مخصوص درمان کولیت زخمی بیماران را مستعد پوکی استخوان می‌سازد.

میزان تاثیر کولیت زخمی بر روده بزرگ

کولیت اولسراتیو معمولاً پایین‌ترین بخش روده بزرگ (رکتوم یا راست روده) را درگیر می‌کند. بااین حال عارضه می‌تواند در بخش دیگری از روده بزرگ یا تمام آن نیز منتشر شود. اصطلاحات زیر برای توصیف انواع مختلف کولیت زخمی روده بزرگ به کار برده می‌شود:

پروکتیت (Proctitis): پروکتیت نوعی کولیت زخمی است که فقط بر رکتوم اثر می‌گذارد. پروکتوسیگموئیدیت (Proctosigmoiditis): رکتوم و سیگموئید روده بزرگ (نزدیک‌ترین بخش روده بزرگ به رکتوم) ملتهب می‌شوند. کولیت سمت چپ: التهاب از رکتوم شروع می‌شود و در سمت چپ روده بزرگ ادامه پیدا می‌کند. کولیت گسترده: کولیت زخمی بخش اعظم روده بزرگ یا تمام آن را دربرمی‌گیرد، این نوع زخم روده بزرگ، پانکولیت نیز گفته می‌شود. علل کولیت زخمی روده بزرگ

به گفته دکتر رضادوست فوق تخصص گوارش پزشکان هنوز دقیقاً نمی‌دانند که چرا برخی دچار کولیت اولسراتیو می‌شوند. کولیت زخمی ارثی است، به این معنا که اگر عضوی از خانواده‌تان به کولیت زخمی مبتلا باشد، احتمال دچار شدن شما به این عارضه ده برابر بیشتر می‌شود. بااین حال احتمال ابتلا به کولیت زخمی تحت تاثیر عامل‌های محیطی و سبک زندگی غربی مانند تغذیه نیز قرار دارد.

یک نظریه این است که برخی به دلیل واکنش شدید سیستم ایمنی بدن به باکتری‌های دوست و مفید در روده بزرگ دچار کولیت زخمی می‌شوند؛ اما نمی‌توان مطمئن بود. احتمال دارد که ترکیبی از عوامل گفته شده دخیل باشد.

 

علائم کولیت زخمی روده بزرگ

علائم کولیت زخمی روده بزرگ معمولاً رفت و برگشتی است. بیمار گاهی هیچ گونه علائمی ندارد و اصطلاحاً در دوره رمیشن یا بهبود به سر می‌برد و گاهی بیماری عود می‌کند و بیمار دچار علائم می‌شود. حال بیماران بین دوره‌های حمله‌ی بیماری کاملاً خوب است و دچار علائم نمی‌شوند.

اسهال علامت اصلی در دوره‌ی حمله‌ی بیماری است که ممکن است خون یا مخاط نیز در آن وجود داشته باشد. همچنین برخی بیماران دچار انقباض یا درد پایین شکم نیز می‌شوند و هر از گاه، حتی شب‌ها مجبور می‌شوند که با سرعت خودشان را به سرویس بهداشتی برسانند. درد گاهی بعد از دفع آرام می‌شود. برخی بیماران با وجود این که روده‌شان کاملاً خالی است، احساس می‌کنند که باید روده را تخلیه کنند، این عارضه اصطلاحاً تنسموس (tenesmus) گفته می‌شود.

دیگر علائم کولیت زخمی روده بزرگ عبارت است از:

احساس خستگی شدید کاهش وزن احساس کسالت عمومی بی‌اشتهایی بالا رفتن دمای بدن عوارض کولیت زخمی روده بزرگ

کولیت زخمی روده بزرگ می‌تواند عوارض متعددی را به دنبال داشته باشد.

مگاکولون سمی

روده بزرگ ملتهب در قالب بخشی از حمله‌ی شدید کولیت زخمی، بزرگ و گشاد می‌شود. بیمار به شدت احساس ناخوشی می‌کند و با علائمی مانند تب، تپش قلب و دل درد روبرو می‌شود. مگاکولون سمی یا گشادشدگی روده بزرگ عارضه‌ی نادری است، اما چنانچه این علائم بروز یابد، باید به سرعت برای درمان اقدام کرد و ممکن است لازم باشد که عمل جراحی برای درمان آن انجام شود.

سرطان روده بزرگ

کولیت زخمی روده بزرگ احتمال ابتلا به سرطان روده بزرگ را اندکی افزایش می‌دهد. چنانچه زخم روده برای مدتی طولانی وجود داشته باشد، به خوبی کنترل نشود و بخش بزرگی از روده درگیر شده باشد، خطر ابتلا به سرطان بیشتر خواهد شد. بیماران دچار کولیت زخمی روده بزرگ باید به طور مرتب کولونوسکوپی روده انجام دهند تا نشانه‌های سرطان در مراحل اولیه تشخیص داده شود. کولونوسکوپی‌های دوره‌ای باید ده سال بعد از نخستین بار مواجه شدن با علائم شروع شود. کنترل کردن کولیت زخمی خطر ابتلا به سرطان روده را کاهش می‌دهد. 

کلانژیت اسکلروزان اولیه

کلانژیت اسکلروزان اولیه نوع پیچیده‌ای از کولیت زخمی روده بزرگ است که در آن، مجاری صفراوی به مرور زمان ملتهب‌تر می‌شوند و بیشتر آسیب می‌بینند. مجاری صفراوی به لوله‌هایی گفته می‌شود که کبد و کیسه صفرا را به روده کوچک متصل می‌کنند.  

 

تشخیص کولیت زخمی روده بزرگ

پزشک از بیمار می‌خواهد که علائم خود را شرح دهد و او را معاینه می‌کند. همچنین پزشک سوالاتی را درباره پرونده پزشکی بیمار و سابقه خانوادگی ابتلا به مشکلات روده بزرگ می‌پرسد. پزشک برای بررسی احتمال ابتلا به عفونت، از بیمار سوال می‌کند که آیا به تازگی سفر خارجی داشته است یا خیر. آزمایش مدفوع نیز معمولاً برای تشخیص افتراقی عفونت باکتریایی انجام می‌شود. به علاوه پزشک معمولاً دستور آزمایش خون نیز می‌دهد.

آزمایش‌های زیر نیز در صورت لزوم انجام می‌شوند:

کالپروتکتین مدفوع: این آزمایش برای تشخیص افتراقی عارضه‌های دیگری مانند سندرم روده تحریک‌پذیر مفید است. برای انجام آزمایش کالپروتکتین مدفوع لازم است که نمونه مدفوع دیگری علاوه بر نمونه آزمایش مدفوع معمولی گرفته شود. کولونوسکوپی: پزشک پوشش داخلی روده بزرگ را برای یافتن زخم یا التهاب بررسی می‌کند. سیگموئیدوسکوپی انعطاف‌پذیر: پزشک داخل رکتوم (راست روده) و بخش تحتانی روده بزرگ را نگاه می‌کند. نمونه‌برداری: پزشک نمونه کوچکی از بافت را حین کولونوسکوپی روده یا سیگموئیدوسکوپی از داخل روده بزرگ برمی‌دارد. نمونه در آزمایشگاه برای بررسی تغییرات بافتی مربوط به کولیت زخمی آزمایش می‌شود. رادیوگرافی شکم: رادیوگرافی معمولاً فقط در صورت شدید بودن حملات کولیت زخمی و برای کمک به تشخیص افتراقی مشکلاتی جدی مانند مگاکولون سمی انجام می‌شود. سی تی اسکن یا ام آر آی: این روش‌های تصویربرداری نشان می‌دهد که چه مقدار از روده بزرگ در اثر زخم آسیب دیده است. درمان کولیت زخمی روده بزرگ

زخم روده بزرگ درمان قطعی ندارد، اما به کمک بعضی روش‌ها می‌توان حملات بیماری را آرام کرد و علائم را برای مدت طولانی‌تری تسکین داد. دوره‌ی تسکین علائم را اصطلاحاً دوره رمیشن یا بهبود می‌نامند.

درمان کولیت زخمی به شدت زخم، واکنش آن به درمان و میزان درگیر شدن روده بستگی دارد. پزشک ترجیح خود بیمار را نیز در نظر می‌گیرد. بیماران تحت نظر گروهی از متخصصین قرار می‌گیرند که از دانش لازم در زمینه‌ی درمان بیماری‌های التهابی روده برخوردار هستند.

درمان دارویی

دارو می‌تواند علائم را کنترل و از عود حملات بیماری جلوگیری کند. بیماران باید داروهای متفاوتی را در دوره‌ی بهبود و دوره‌ی عود علائم مصرف کنند. مصرف دارو طبق دستور پزشک بسیار مهم است و بیماران باید حتی در مواقعی که حالشان خوب است، نیز دارو را طبق دستور مصرف کنند.

داروهای زیر برای درمان کولیت زخمی روده بزرگ تجویز می‌شود:

آمینوسالیسیلات‌هایی مانند مزالازین: آمینوسالیسیلات به صورت قرص، شیاف ـ کپسول قابل حلی که در راست روده قرار داده می‌شود ـ یا تنقیه ـ پمپاژ مایع داخل راست روده ـ مصرف می‌شود. بیماران غالباً این دارو را به دو شکل مصرف می‌کنند. آمینوسالیسیلات‌ها را می‌توان در زمان عود علائم و بین حملات بیماری مصرف کرد تا علائم مدت طولانی‌تری خاموش بماند. استروئیدها: استروئیدها یا کورتیکواستروئیدهایی پردنیزولون در صورتی تجویز می‌شوند که آمینوسالیسیلات‌ها نتوانند علائم را در زمان شروع حمله‌ی بیماری کنترل کنند. استروئیدها به صورت قرص مصرف می‌شوند، بعضی از این داروها به شکلی طراحی می‌شوند که دارو پس از رسیدن قرص به روده بزرگ آزاد شود، این مکانیسم عوارض جانبی مصرف استروئیدها را کاهش می‌دهد. البته داروهای استروئیدی به صورت تنقیه یا شیاف مقعدی نیز تولید می‌شوند. چنانچه حمله بیماری بسیار شدید باشد، بیمار استروئید را از راه سرم دریافت می‌کند. سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی: داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مانند آزاتیوپرین پس از یک حمله‌ی شدید یا در صورتی تجویز می‌شود که علائم با بهره‌گیری از درمان‌های دیگر بهبود نیافته باشد. پادتن‌های مونوکلونال: پادتن‌های مونوکلونال از قبیل اینفلکسی‌ماب در صورت نتیجه‌بخش نبودن درمان‌های دیگر تجویز می‌شود.

بیماران باید پیش از شرع مصرف دارو از عوارض احتمالی آن اطلاع داشته باشند و مزایای آن را نسبت به عوارضش بسنجند.چنانچه سوالی درباره مصرف دارو دارید، حتماً پیش از شروع درمان با پزشک معالجتان یا دکتر داروساز مشورت کنید.

درمان حملات شدید

چنانچه حمله کولیت زخمی شدید باشد، بیمار باید برای دریافت مراقبت تخصصی و داروهای درون‌وریدی به سرعت به بیمارستان مراجعه کند؛ احتمالاً داروهای استروئیدی در بیمارستان به بیمار تزریق می‌شود. اگر تزریق استروئید موثر یا مناسب نباشد، پزشک داروی دیگری به نام سیکلوسپورین یا پادتن‌های مونوکلونال مانند اینفلکسی‌ماب را تجویز می‌کند. برخی بیماران باید فوراً جراحی شوند تا روده‌شان در صورت لزوم بیرون آورده شود.

جراحی

گاهی اوقات در صورت شدید بودن حمله بیماری لازم است که عمل کولکتومی یا برداشتن روده بزرگ به صورت اورژانسی انجام شود. اما جراحی برای درمان کولیت زخمی معمولاً از قبل برنامه‌ریزی می‌شود.

چنانچه دارو کمکی به بهبود علائم نکند، جراحی توصیه می‌شود. همچنین اگر تعداد حملات  بیماری زیاد باشد و کیفیت زندگی بیمار را کاملاً مختل کرده باشد، جراحی پیشنهاد می‌شود. اگر درصدد انجام جراحی هستید، باید ابتدا درباره‌ی مزایا و معایب جراحی با پزشک معالجتان مشورت کنید. از هر سه بیمار مبتلا به کولیت زخمی در نهایت یک نفر به جراحی نیاز پیدا می‌کند.

وقتی روده بزرگ برداشته می‌شود، مسیر روده کوچک تغییر داده می‌شود تا بدن باز هم بتواند پسماندها را دفع کند. بیماران بعد از جراحی کولکتومی احتمالاً به ایلئوستومی موقتی یا دائمی نیاز خواهند داشت، جراح سر روده‌ی کوچک را در عمل ایلئوستومی روی سطح شکم قرار می‌دهد. مواد دفع شده داخل کیسه ایلئوستومی که به خروجی روده کوچک روی سطح شکم متصل می‌شود، جمع می‌شود.

پزشک مناسب‌ترین روش جراحی و مراحل آن را به بیمار توضیح می‌دهد. متداول‌ترین عمل‌های جراحی که برای درمان کولیت زخمی انجام می‌شود، به شرح زیر است:

جراحی پاچ: جراحی پاچ (pouch)، جراحی آناستاموز ایلئال پاچ ـ مقعد یا جراحی IPAA نیز گفته می‌شود. جراح روده بزرگ و رکتوم را برمی‌دارد، سپس کیسه یا پاچی را از انتهای روده کوچک درست می‌کند و آن را به مقعد بخیه می‌زند؛ در نتیجه اجابت مزاج از راه مقعد انجام می‌شود. برخی بیماران به مدت چند ماه به ایلئوستومی موقتی نیاز دارند تا مواد دفعی را تا زمان التیام یافتن پاچ جدید بتوان از راه دیگری به بیرون بدن هدایت کرد. جراح ایلئوستومی را بعد از التیام یافتن پاچ می‌بندد. کولکتومی ساب‌توتال همراه با ایلئوستومی: جراح در عملی به نام کولکتومی بخش اعظم روده بزرگ را برمی‌دارد، اما راست روده را نگه می‌دارد. بیمار به ایلئوستومی موقتی نیاز دارد و بعداً می‌توان جراحی پاچ را بر روی او انجام داد. پروکتوکولکتومی همراه با ایلئوستومی دائمی: جراح تمام روده بزرگ، راست روده و مقعد را برمی‌دارد و مجرای پشتی را می‌بندد. بیمار بعد از انجام این عمل به ایلئوستومی دائمی نیاز خواهد داشت.

منبع: فرارو

کلیدواژه: کولیت روده بزرگ جراحی دارو درمان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۵۲۲۵۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا بدن درد می‌گیریم؟

درد عضلانی که قسمت کوچکی از بدن شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد، معمولاً به دلیل استفاده بیش از حد از آن ناحیه از بدن ایجاد می‌شود برای مثال درد بازو‌ها ناشی از بلند کردن جعبه‌ها در طول روز همچنین ممکن است یک آسیب جزئی باشد، مانند کبودی شانه پس از زمین خوردن.

به گزارش ایسنا، با این حال زمانی که در سرتاسر بدنتان درد احساس می‌کنید، به احتمال زیاد این وضعیت ناشی از عفونت، بیماری یا دارویی است که مصرف کرده‌اید.

در ادامه به نقل از «وب ام دی» به چند مورد از دلایل بدن درد می‌پردازیم:

مشکل جریان خون

اگر در بازوها، پا‌ها یا هر دو درد دارید، عضلات شما ممکن است خون کافی دریافت نکنند. در ابتدا، ممکن است فقط زمانی که ورزش می‌کنید متوجه آن شوید، اما به مرور زمان ممکن است هنگام نشستن یا راه رفتن آن را احساس کنید. این معمولاً ناشی از وضعیتی به نام تصلب شرایین است و زمانی رخ می‌دهد که در لوله‌هایی که خون را به ماهیچه‌های شما می‌رسانند، انسداد ایجاد می‌شود.

کم کاری تیروئید

این عارضه زمانی رخ می‌دهد که غده تیروئید شما به اندازه کافی برخی از هورمون‌های کلیدی را تولید نمی‌کند. این وضعیت می‌تواند باعث درد عضلات و مفاصل و همچنین تورم و حساسیت شود. همچنین این وضعیت می‌تواند شما را خسته کند و منجر به مشکلات حافظه، نازک شدن مو، خشکی پوست، کلسترول بالا، کند شدن ضربان قلب و مشکلات دیگر شود. پزشک شما می‌تواند یک آزمایش خون ساده انجام دهد تا متوجه شود آیا کم کاری تیروئید دارید یا خیر. دارو‌ها می‌توانند به جایگزینیِ هورمون‌های از دست رفته کمک کنند.

آنفلوآنزا یا سایر عفونت‌ها

هنگامی که ویروس آنفلوآنزا وارد بدن می‌شود، تب و احتقان را به همراه می‌آورد و می‌تواند باعث درد ماهیچه‌های شما به خصوص در پشت، پا‌ها و بازو‌ها شود. معمولاً در عرض یک هفته یا بیشتر به خودی خود بهبود می‌یابد، اما اگر بهبود نیافت با پزشک خود تماس بگیرید. همچنین اگر مشکلات سلامتی دیگری دارید و آنفلوآنزا می‌گیرید یا سرفه‌ای دارید که از بین نمی‌رود، باید این شرایط را نیز بررسی کنید. سایر عفونت‌ها از جمله کووید۱۹ و اچ آی وی نیز می‌توانند باعث درد‌های عضلانی شما شوند.

دارو‌ها

دارو‌هایی به نام استاتین‌ها برای کنترل کلسترول بالا استفاده می‌شود و حدود ۳۰ درصد از افرادی که این دارو‌ها را مصرف می‌کنند می‌گویند درد عضلانی دارند. اگر این اتفاق برای شما افتاده است، با پزشک خود صحبت کنید. آن‌ها ممکن است بتوانند داروی متفاوتی به شما بدهند.

لوپوس

این یک نوع بیماری خودایمنی است و باعث می‌شود سیستم ایمنی که به طور معمول به محافظت از بدن کمک می‌کند، به بافت‌ها و اندام‌ها حمله کند. زمانی که لوپوس مفاصل یا ماهیچه‌های شما را تحت تاثیر قرار می‌دهد، می‌تواند آن‌ها را سفت کند و حرکت آن‌ها باعث درد شود. هیچ درمانی وجود ندارد، اما دارو‌ها و ورزش‌های خاص می‌توانند به کنترل علائم کمک کنند. با پزشک خود در مورد اینکه چه چیزی برای شما بهتر است، صحبت کنید.

روماتیسم مفصلی

این نیز یک بیماری خودایمنی است - عمدتاً مفاصل را تحت تأثیر قرار می‌دهد و می‌تواند منجر به از دست دادن استخوان شود. این شرایط می‌تواند باعث درد و التهاب در سراسر بدن شود و مفاصل شما ممکن است به شکل‌های عجیب و غریب متورم شوند. دارو و فیزیوتراپی می‌تواند به کاهش علائم کمک کند، اما هیچ درمانی وجود ندارد. در برخی موارد ممکن است برای ترمیم مفاصل آسیب دیده به جراحی نیاز داشته باشید.

درماتومیوزیت

این بیماری خودایمنی عضلات و مفاصل را دردناک می‌کند و باعث ایجاد بثورات دردناک، خارش دار، قرمز یا بنفش روی پلک‌های شما می‌شود. همچنین روی بند انگشتان، آرنج‌ها، زانو‌ها و انگشتان پا لکه‌هایی ایجاد می‌کند، می‌تواند پوست شما را خشک کند، مو‌های شما را نازک کند و باعث تورم و تحریک پوست اطراف ناخن‌های دست شود. ممکن است بر اثر عفونت، دارو‌ها یا سرطان ایجاد شود. هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد، اما پزشک می‌تواند به شما در مدیریت علائم با دارو‌ها و فیزیوتراپی کمک کند.

فیبرومیالژیا

این وضعیت می‌تواند باعث درد در مفاصل و ماهیچه‌ها و همچنین مشکلاتی در خواب، خلق و خو و حافظه شود. دانشمندان فکر می‌کنند زمانی اتفاق می‌افتد که مغز سیگنال‌های درد معمولی و خفیف را دریافت و به اشتباه آن‌ها را تشدید کند. ممکن است بر اثر بیماری، جراحی یا استرس شدید روانی ایجاد شود. دارو می‌تواند علائم را کاهش دهد و ورزش و تکنیک‌های آرام سازی مانند یوگا نیز ممکن است سودمند باشد.

آرتریت پسوریاتیک

این وضعیت ترکیبی از التهاب مفصل و یک اختلال پوستی است. مفاصل دست ها، انگشتان، پاها، زانو‌ها و جا‌های دیگر ممکن است احساس سفتی داشته باشند. درد ممکن است فقط در یک طرف بدن ظاهر شود یا در هر دو طرف متقارن باشد. آرتریت پسوریاتیک ممکن است دامنه حرکتی شما را محدود کند و صبح‌ها شما را خسته کند.

پلی میوزیت

این عارضه زمانی اتفاق می‌افتد که چیزی – احتمالاً یک ویروس یا مشکلی در سیستم ایمنی شما – باعث التهاب ماهیچه‌های سراسر بدن به ویژه در شکم، شانه‌ها، بالای بازو‌ها و قلب شود. با گذشت زمان، ماهیچه‌های شما شروع به شکستن می‌کنند و ممکن است قورت دادن یا نفس کشیدن سخت باشد. پزشک ممکن است دارو‌هایی را برای کاهش التهاب یا آرام کردن سیستم ایمنی بدن و فیزیوتراپی را برای کمک به بازیابی قدرت عضلانی پیشنهاد کند.

سندرم خستگی مزمن

علامت اصلی این وضعیت خستگی شدید است که با هیچ چیز دیگری قابل توضیح نیست. ممکن است با ورزش یا فشار روانی بدتر شود، اما استراحت آن را بهتر نمی‌کند. همچنین ممکن است درد عضلانی، مشکلات حافظه، گلودرد، درد مفاصل و سردرد داشته باشید و نتوانید خوب بخوابید. هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد، اما دارو و فیزیوتراپی می‌تواند به مدیریت علائم شما کمک کند.

تب منقوط کوه‌های راکی

باکتری به نام R. rickettsii باعث آن می‌شود و نیش کنه معمولاً نحوه ابتلا به آن است. بیشتر علائم آنفلوآنزا مانند تب، لرز، سردرد، حالت تهوع، بی خوابی و درد‌های عضلانی را دارد. بثوراتی که خارش ندارند پس از چند روز می‌توانند روی مچ دست و مچ پا ظاهر شوند و سپس پخش شوند. آنتی بیوتیک‌ها آن را درمان می‌کنند و هر چه زودتر آن‌ها را مصرف کنید بهتر است. اگر درمان نشود، می‌تواند منجر به التهاب در ریه‌ها، قلب و مغز و سپس نارسایی کلیه شود.

 بیماری لایم

باکتری‌های ناشی از نیش کنه نیز باعث این بیماری می‌شوند. این بیماری می‌تواند باعث تب، لرز، خستگی، بدن درد و سردرد شود. لایم همچنین می‌تواند منجر به ایجاد بثورات نیز شود. بیماری لایم با آنتی بیوتیک درمان می‌شود، اما برخی از افراد پس از اتمام دارو همچنان درد و خستگی دارند.

 اسپوندیلیت آنکیلوزان

این یک نوع آرتریت مزمن است که ستون فقرات و گاهی اوقات سینه، زانو و ... را نیز ملتهب می‌کند. این بیماری باعث درد و سفتی عضلات به خصوص در صبح می‌شود. موارد جدی می‌تواند منجر به از دست دادن حرکت در پشت و کمر شود، زیرا استخوان‌های ستون فقرات در کنار هم رشد می‌کنند. همچنین ممکن است بر گردن تأثیر بگذارد. در صورت مشاهده علایم با پزشک خود صحبت کنید، زیرا درمان اولیه می‌تواند به مدیریت این بیماری کمک کند.

 پلیمیالژیا روماتیکا

این عارضه به سرعت باعث درد و سفتی در شانه‌ها، گردن، بازو‌ها یا ران‌ها می‌شود که می‌تواند در صبح بدتر شود. همچنین ممکن است تب، خستگی، کاهش وزن، افسردگی و بی اشتهایی داشته باشید. پزشکان فکر می‌کنند ژن‌های خاصی می‌توانند احتمال ابتلا به این عارضه را افزایش دهند. چیزی در محیط، مانند ویروس نیز ممکن است نقش داشته باشد. استروئید‌ها می‌توانند درد و التهاب را کاهش دهند و علائم شما ممکن است از بین بروند، اما این وضعیت می‌تواند عود کند.

علاوه بر مواردی که در بالا عنوان شد، دکتر «پراساد کاسبکار»، یک متخصص در این باره می‌گوید: انواع خاصی از بدن درد می‌تواند با سرطان مرتبط باشد و باید بسیار آگاه بود که این نوع از درد‌ها ممکن است جدی‌تر باشد. به طور کلی، بدن‌درد مرتبط با سرطان دارای دو یا سه ویژگی است.

دکتر کاسبکار انواع درد‌های بدن که می‌تواند نشان دهنده رشد سلول‌های سرطانی باشد را اینگونه فهرست می‌کند:

دردی که با قطع دارو عود می‌کند

چنین دردی معمولاً طولانی مدت است و فقط با دارو‌ها یا درمان‌های خاص برای درد تسکین می‌یابد. با قطع دارو ممکن است درد عود کند.

دردی که با علایم نگران‌کننده همراه است

درد ممکن است با علایم خاص دیگری مانند کاهش وزن، کاهش اشتها، سرفه، خلط خونی، خون در ادرار و بسیاری از علایم دیگر همراه باشد.

درد در قسمت‌های خاصی از بدن بدون بیماری زمینه‌ای

ویژگی کلیدی سوم و بسیار مهم این است که این گونه از بدن‌درد‌های مرتبط با سرطان معمولاً به طور خاص در نواحی مانند کمر یا بالای شکم نزدیک کبد یا در قسمت‌های خاصی از بدن مانند استخوان قرار دارند. همچنین هیچ عامل مستعد کننده یا سابقه‌ای از تروما یا بیماری وجود ندارد. این نوع بدن درد‌ها در صورت مداوم بودن باید به طور کامل بررسی شوند.

دکتر کاسبکار می‌گوید: اگر درد مداوم در کل بدن یا به‌طور خاص در ناحیه‌ای از بدن‌تان احساس می‌کنید، باید به جای مصرف دارو‌های مُسکن برای برطرف کردن موقتی آن، با مراجعه به پزشک متخصص، علت اصلی درد را شناسایی و روند درمان را آغاز کنید.

مطالعات نشان می‌دهد که سلامت عاطفی فرد می‌تواند بر تجربه درد تأثیر بگذارد. درک علت درد و یادگیری روش‌های موثر برای مقابله با آن می‌تواند کیفیت زندگی شما را بهبود بخشد.

استراتژی‌های کلیدی مدیریت درد عبارتند از:

- دارو‌های ضد درد

- درمان‌های فیزیکی (مانند ماساژ، آب درمانی و ورزش)

- درمان‌های روان‌شناختی (مانند درمان شناختی رفتاری، تکنیک‌های آرام‌سازی و مدیتیشن)

- تکنیک‌های ذهن و بدن (مانند طب سوزنی)