مواد شوینده این بلاها را سر روده‌ه می‌آورد
تاریخ انتشار: ۱۴ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۷۷۰۷۰۷
محققان در پژوهشی می‌گویند استفاده مکرر از مواد شوینده در زندگی روزمره با خطر بالای ابتلا به کولیت اولسراتیو همراه بوده است. کولیت اولسراتیو یک نوع بیماری التهابی روده است.
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ بیماری التهابی روده(IBD) مجموعه‌ای از مشکلات التهابی مخاطی بوده که بر روده کوچک، بزرگ یا هر دو اثر می‌گذارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این پژوهش که توسط زهره باری، استادیار مرکز تحقیقات گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی مازندران، سعید اوسطی، استادیار مرکز تحقیقات ملی تغذیه، رضا همایونفر، استادیار مرکز تحقیقات بیماری‌های غیرمیکروبی فسا و حافظ فاخری، استاد مرکز تحقیقات گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شده، آمده است:« بیماری التهابی روده یک بیماری سیستمیک با اتیولوژی ناشناخته است که عوامل مختلف ژنتیکی و محیطی در بروز آن دخیل است. دو نوع اصلی IBD بیماری کرون و کولیت اولسرتیو است. در حالی که کولیت اولسرتیو صرفا به روده بزرگ محدود است کرون می‌تواند هر بخشی از دستگاه گوارش از دهان تا مقعد را درگیر کند.»
در این مقاله آمده است:« براساس مطالعه‌ای در انگلستان، هر فرد بالغ به طور متوسط روزانه یک میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدنش ماده شوینده یا پاک‌کننده می‌خورد و نیز با توجه به این که در یک مطالعه حیوانی، خوردن نوعی ماده پاک‌کننده باعث القای کولیت شد، بنابراین این مطالعه با هدف تعیین ارتباط میان استفاده مکرر از شوینده‌ها و سفیدکننده‌های حاوی کلر با بروز کولیت اولسرتیو(UC) در شهرستان ساری(شهری با شیوع بالای IBD) پذیرفت.»
در این مطالعه تحلیلی مورد- شاهدی، تمامی بیماران مبتلا به UC که طی شش ماه از زمان اولین مراجعه، بیماریشان تشخیص داده شد و طی سال‌های ۹۶-۱۳۹۳ برای ویزیت به بیمارستان امام خمینی(ره) ساری مراجعه کرده بودند انتخاب شدند. گروه کنترل شامل بیمارانی بوده است که به دلیل تروما در بخش ارتوپدی همین بیمارستان بستری و سابقه هیچ بیماری زمینه‌ای نداشتند.
براساس آن چه در این مقاله آمده، گروه کنترل با گروه مورد به لحاظ جنس، سن، استعمال تنباکو، مصرف الکل و خوردن قرص‌های ضدبارداری یکسان‌سازی شدند و بیماران با هرگونه سابقه بیماری گوارشی و متابولیک از گروه کنترل جدا شدند.
نویسندگان این مقاله بیان کردند:« در نهایت با در نظر گرفتن این که تمامی بیماران طی سال‌های ۹۶-۱۳۹۳ برایشان تشخیص کولیت اولسراتیو داده شده بود به عنوان گروه بیمار پذیرفته شدند. مجموعا ۶۵ بیمار کولیت اولسراتیو و ۱۳۵ شرکت‌کننده کنترل وارد مطالعه شدند. همچنین رضایت‌نامه کتبی آگاهانه از همه شرکت‌کنندگان گرفته شد.»
طبق این مقاله «۴۶.۲ درصد از بیماران مبتلا به کولیت اولسراتیو مرد و ۵۳.۸ درصد زن بودند. عمده بیماران سن کمتر از ۵۰ سال و عمدتا متاهل بودند. پس از یکسان‌سازی برای عوامل موثر احتمالی مانند جنسیت، سن و شغل، مشاهده شد شانس ابتلا به کولیت اولسراتیو در بین افرادی که در معرض مواجهه ماهانه، هر دو هفته یک بار، هفتگی و روزانه با مواد شوینده بودند به ترتیب ۴، ۲۳، ۲۶ و ۱۰۴ برابر بیشتر از افرادی بود که به ندرت با شوینده‌ها سروکار داشتند.»
محققان می‌گویند:«براساس نتایج مطالعه حاضر، استفاده مکرر از مواد شوینده در زندگی روزمره با خطر بالای ابتلا به کولیت اولسراتیو همراه بوده است. شیوع بیماری‌های التهابی روده از اوایل قرن گذشته به شدت افزایش داشته است. این بیماری‌ها اغلب جمعیت شهری در جوامع توسعه‌یافته را هدف قرار می‌دهند.»
در این پژوهش آمده است:« این مفهوم که بهبود مراقبت‌های بهداشتی با افزایش بروز بیماری‌های التهابی روده در ارتباط است، منجر به فرضیه بهداشتی شده است. براساس این فرضیه، رشد شاخص‌های بهداشتی زندگی و مواجهه کمتر با میکروارگانیسم‌های مختلف منجر به سیستم ایمنی حساس‌تر و واکنش‌های نامناسب‌تر به باکتری‌های غیرمضر می‌شود.»
نویسندگان در بخش دیگری از این مقاله می‌گویند:« ورود مواد شوینده به دستگاه گوارش، از طریق آسیب به پرزهای مخاطی می‌تواند محیط را برای ورود پاتوژن‌ها و به هم ریختن تعادل میکروفلورای روده فراهم کند. اگر چه نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که ارتباط میان استفاده مکرر از مواد شوینده و بروز کولیت اولسراتیو وجود دارد، ولی با توجه به تعداد کم بیمارانی که اخیرا مبتلا به کولیت اولسراتیو شده‌اند، پذیرش ارتباط علت و معلولی بین مصرف مواد شوینده و کولیت اولسراتیو نیاز به انجام مطالعاتی با حجم نمونه بیشتر دارد.»
باری و همکارانش معتقدند اگر چه آموزش همگانی در خصوص استفاده صحیح از مواد شوینده و آبکشی صحیح ظروف ضروری است، ولی هنوز توصیه اختصاصی برای این منظور زود است.
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: مواد شوینده روده کولیت اولسراتیو استادیار مرکز تحقیقات بیماری التهابی روده مواد شوینده گروه کنترل پاک کننده بیماری ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۷۷۰۷۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حد کم کردن وزن چقدر است؟
ایتنا - چه با کمک داروهای مؤثر جدید لاغر شوید، چه بعد از جراحی لاغری وزن کم کنید، چه ورزش کنید و کالری بسوزانید، روزی می‌‌رسد که اعداد روی ترازو دیگر پایین نمی‌آیند و شما به محدودیت کاهش وزن برخورد می‌کنید. اما این حد کجاست؟
در یک مطالعه جدید، کوین هال، پژوهشگری در مؤسسه ملی بهداشت که کارشناس اندازه‌گیری متابولیسم و تغییر وزن است، بررسی‌ای انجام داد تا ببیند به طور معمول چه زمانی کاهش وزن متوقف می شود و این موضوع چه ارتباطی با روش کاهش وزن افراد دارد.
او با استفاده از داده‌های حاصل از آزمایش‌های بالینی باکیفیت از روش‌های مختلف کاهش وزن، این داده‌ها را به مدل‌های ریاضی تقسیم کرد تا بفهمد چرا افرادی که وزن کم می‌کنند از جایی به بعد آن را متوقف می‌سازند.
او دریافت که بخشی از دلیل مؤثر بودن جراحی بای پس معده و داروهای جدید کاهش وزن مانند سماگلوتاید و تیرزپاتاید این است که زمان لازم برای رسیدن به پایداری وزن دو برابر می‌شود. در واقع در این روش نسبت کاهش کالری، افراد می‌توانند برای مدت طولانی‌تری کاهش وزن را ادامه دهند.
بدن با تلاش برای حفظ تعادل بین کالری‌هایی که می‌خوریم و کالری‌هایی که می سوزانیم وزن را تنظیم می‌کند. وقتی کالری مصرف می‌کنیم یا کاهش می‌دهیم و شروع به سوزاندن انرژی ذخیره شده خود می‌کنیم، اشتها به ما می گوید که بیشتر بخوریم. مطالعات هال نشان داده است که هر چه فرد وزن بیشتری از دست بدهد، اشتها قوی‌تر می‌شود تا زمانی که با تمام کارهای سختی که در وهله اول برای از دست دادن وزن انجام داده، مقابله کند.
این مکانیسم واکنشی برای اجداد شکارچی انسان ارزشمند بوده است، اما برای انسان‌های مدرن که دسترسی آسان به غذاهایی با انرژی متراکم دارند، به خوبی کار نمی‌کند.
هال برای مطالعه مسیر کاهش وزن تنها با استفاده از محدودیت کالری، کاهش وزن مشاهده شده را مدلسازی کرد. او به طور تصادفی ۲۳۸ بزرگسال را به گروه تقسیم کرد. یک گروه به مدت دو سال از یک رژیم غذایی با محدودیت ۲۵ درصد کالری پیروی کردند و گروه دیگر به خوردن مطابق معمول پرداختند. این مطالعه که از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰ با مشارکت مؤسسه ملی بهداشت انجام شد نشان داد افراد گروهی که کالری را کاهش دادند به طور متوسط حدود ۱۶پوند وزن از دست دادند اما گروهی که رژیم غذایی معمولی خود را دنبال کردند حدود ۲ پوند اضافه وزن داشتند.
اگرچه افرادی که در این تحقیق شرکت کردند به مدت دو سال به تلاش خود ادامه دادند، اما کاهش وزن آنها تقریباً در حدود ماه دوازدهم متوقف شد، زیرا اشتهای آنها برای مقابله با چاقی افزایش یافت.
هال اشاره می‌کند که در مطالعه خود به میانگین‌ها پرداخته است. زمان کاهش وزن ممکن است بسته به فرد متفاوت باشد.
مدل هال پیش‌بینی کرد که برای دستیابی به کاهش وزن گزارش‌شده در آن مطالعه، افرادی که رژیم‌شان با ۲۵۰۰ کالری در روز شروع می‌شد، باید بیش از ۸۰۰ کالری در روز کاهش می‌دادند. به این ترتیب بدن آنها این گونه پاسخ داد که باید به ازای هر کیلوگرم وزنی که از دست داده‌اند، روزانه حدود ۸۳ کالری بگیرند.
یک کیلوگرم حدود ۲.۲ پوند است. به ازای هر ۲.۲ پوند کاهش وزن داوطلبان در این تحقیق، اشتهای آنها با درخواست ۸۳ کالری بیشتر در روز پاسخ داده شد. میانگین کاهش وزن گزارش شده در این مطالعه ۷.۵ کیلوگرم یا ۱۶ پوند بود و این به معنی آن است که در کمترین وزن خود، احساس نیاز به خوردن ۶۲۲ کالری بیشتر در روز نسبت به قبل از شروع کاهش وزن داشتند.
اما آنها در واقع ۶۲۲ کالری اضافه در روز نمی‌خوردند بلکه این مقدار اشتهای بیشتری است که احساس می‌کردند به آن نیاز دارند، در حالی که همان تلاشی را می‌کردند که در ابتدا برای کاهش ۸۰۰ کالری در روز انجام می‌دادند.
هال گفت در پایان این مطالعه، شرکت‌کنندگان به همان اندازه که در ابتدا تلاش می‌کردند برای مقاومت در برابر غذا تلاش می‌کردند، اما به جای ۸۰۰ کالری که هدف آنها بود، فقط توانستند حدود ۲۰۰ کالری در روز کاهش دهند. و این باعث شد که روند کاهش وزن آنها متوقف شود.
دکتر کریستوفر گاردنر، مدیر مطالعات تغذیه در مرکز تحقیقات پیشگیری استنفورد، قبلاً به سی‌ان‌ان گفته بود که روند کاهش وزن هر چه پیشتر می‌رود سخت‌تر می‌شود. زیرا بدن افراد به آن واکنش نشان می‌دهد و از نظر متابولیک کارآمدتر می‌شوند. و بنابراین همان کسری کالری این کار را برای شما انجام نمی‌دهد. به همین دلیل است که کاهش وزن افراد رفته رفته متوقف می‌شود.
در مدل هال، از آنجایی که افراد وزن بیشتری از دست دادند، اشتهایشان برگشت و حدود ماه ۱۲، کاهش وزن را متوقف کردند.
داروهای سماگلوتید و تیرزپاتید که با تقلید از هورمون‌های روده به افراد در کاهش وزن کمک می‌کنند، باعث ایجاد محدودیت بیشتری کالری شدند.
سازمان غذا و داروی ایالات متحده تزریق تیرزپاتاید را تأیید کرده است. این اولین و تنها داروی چاقی در نوع خود است که هم جی‌آی‌پی (پلی پپتید انسولینوتروپیک وابسته به گلوکز) و هم جی‌ال‌پی-۱ را فعال می‌کند.
اما مهم‌تر از همه آن که این داروها فقط بر تعداد کالری‌هایی که افراد از رژیم غذایی خود حذف می‌کنند تأثیر نداشتند. آنها همچنین تعداد کالری‌هایی را که بدنشان باعث می‌شد با کاهش وزن دوباره غذا بخورند، کاهش دادند و در واقع اشتهایشان را ضعیف کردند. با کاهش اشتهای خود به نصف، آنها توانستند وزن خود را برای مدت طولانی‌تری کاهش دهند، به طور متوسط یک سال بیشتر در مقایسه با محدودیت کالری به تنهایی و بدون دارو. به طور کلی روند کاهش وزن در افرادی که از داروهای کاهش وزن استفاده می‌کنند در حدود سال دوم متوقف می‌شود.
عمل جراحی کاهش وزن قوی‌ترین اثر را داشت و افراد را بر آن داشت که روزانه حدود ۳ هزار و ۶۰۰ کالری از رژیم‌های غذایی خود حذف کرده و به ازای هر کیلوگرم کاهش وزن، فقط ۵۸ کالری دریافت کنند. افرادی که تحت عمل جراحی کاهش وزن قرار گرفته بودند، یک سال دیرتر به وضعیت پایدار می‌رسند که نشان می‌دهد این جراحی اشتهای آنها را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد.
هال می‌گوید استفاده از داروهایی مانند سماگلوتاید و تیرزپاتاید و مداخلاتی مانند جراحی کاهش وزن زمان لازم برای رسیدن به توقف کاهش وزن را طولانی‌تر می‌کند، اما از وقوع کامل آن جلوگیری نمی‌کند.
هال گفت: «آنچه که در حال رخ دادن است این است که افراد هر چقدر هم وزن از دست بدهند، همچنان افزایش اشتها را تجربه می‌کنند.»
او در عین حال تصریح کرد اگر دارو یا درمانی به طور کامل اشتها را از بین ببرد، خطرناک خواهد بود. اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است فرد تا آن قدر از خوردن سر باز بزند که بمیرد.
این مطالعه همچنین به اصلاح برخی از ایده‌ها در مورد اینکه چرا افراد از کاهش وزن خودداری می‌کنند کمک می‌کند.
به عنوان مثال، یک نظریه این است که کاهش وزن به متابولیسم آسیب می‌رساند، بنابراین افراد در هنگام استراحت کالری بسیار کمتری نسبت به زمانی که شروع کردند می‌سوزانند و می‌توانند به راحتی وزن خود را به دست آورند.
هال می‌گوید متابولیسم پس از کاهش وزن کاهش می‌یابد، اما نه آن قدری که بتوان با آن زمان توقف کاهش وزن را دریافت.
او این تصور را که اثر داروها در نهایت متوقف می‌شود، رد می‌کند و می‌گوید: «دلیل توقف کاهش وزن آن است که در نقطه‌ای، اثر داروها باعث افزایش اشتها می‌شود.»
هال گفت: «یک چیز بسیار رایج دیگر در حال حاضر این است که بعضی می‌گویند با جراحی چاقی، آن قدری که فکر می‌کردند وزن‌شان کم نشده است، از پپتید شبه‌گلوکاگون ۱ استفاده می‌کنند، یعنی باز هم تن به مداخله بدنی دیگری می‌دهند.»
این پژوهشگر می‌افزاید: «هر مسیری را که انتخاب کنید، یک وضعیت پایدار برای حفظ کاهش وزن مورد نیاز است. بنابراین ایده خوبی است که در نظر بگیرید آیا می‌توانید کاری را که انجام می‌دهید برای مدت طولانی ادامه دهید یا نه.»
افرادی که پس از کاهش کالری روند کاهش وزن‌شان متوقف می‌شود، احتمالاً می‌توانند با محدود کردن بیشتر کالری یا اضافه کردن ورزش به روال خود، از آن مرحله عبور کنند. هال در این زمینه می‌گوید: «هر کاری که انجام می‌دهید، باید به آن ادامه بدهید. بنابراین شما باید از مداخله در سبک زندگی برای بقیه زندگی خود راضی باشید.»
هفت مصدوم و کشته بر اثر برخورد سواری تارا و پراید در بویین میاندشت